MADRE: Pues es loca de no haber gritado todo lo que mi pecho necesita. Tengo en mi pecho un grito siempre puesto de pie a quien tengo que castigar y meter entre los mantos.

"شکل‌های ناب که غرق شدند
،زیرِ جیرجیرِ گل‌های مروارید
.فهمیدم که مرا کشته‌اند

،کافه‌ها را گشته بودند به‌خاطرِ من، گورستان‌ها را، و کلیساها را
،از سرِ کنج‌ کاوی بشکه‌ها و گنجه‌ها را گشوده بودند
.سه اسکلت را نابود کردند که دندان‌های طلای‌شان را درآورند

.اما دیگر پیدایم نکردند
پیدا نکردند؟
.نه، پیدایم نکردند

،اما فهمیدند که ماهِ هفتم از برابرِ سیلاب گریخته است
و دریا ـ ناگهان! ـ به یاد آورد نامِ همه ‌ی آن ‌ها را که غرق شده بودند

........
قسمتی از شعر معروف «افسانه‌ی سه دوست که زیرِ بارانِ گلوله آواز خواندند» که گفته می شود "لورکا" در آن نحوه مرگش را پیش بینی کرده بود"

Cada vez tengo más deseos, y menos esperanzas.