Remember thee! remember thee!
Till Lethe quench life's burning stream
Remorse and shame shall cling to thee,
And haunt thee like a feverish dream!

Remember thee! Aye, doubt it not.
Thy husband too shall think of thee:
By neither shalt thou be forgot,
Thou false to him, thou fiend to me!

Nehêle kul û derd dora te bigire
Xem û jan a pûç dema te bigire
Ji xwendin û dîtin û gerê nemîne
Berî ku ax, dev û çavên te bigire…

"THE HOSTING OF THE SIDHE
The host is riding from Knocknarea, And over the grave of Clooth-na-bare; Caolte tossing his burning hair, And Niamh calling, "Away, come away; Empty your heart of its mortal dream. The winds awaken, the leaves whirl round, Our cheeks are pale, our hair is unbound, Our breasts are heaving, our eyes are a-gleam, Our arms are waving, our lips are apart, And if any gaze on our rushing band, We come between him and the deed of his hand, We come between him and the hope of his heart." The host is rushing 'twixt night and day; And where is there hope or deed as fair? Caolte tossing his burning hair, And Niamh calling, "Away, come away.

Nindak niyare rakhiye aangan kuti chhawaye;
Bin sabun pani bina nirmal karat subhaye.

Çdo krijesë që thahet, ushqim bëhet për të tjerë,
Jeta dhuron frymën, që vdekja e merr
Si shkumë deti prej materies sajuar,
Lindin, copëtohen e kthehen në valë, me detin për tu përqafuar.

Ata që shpenzojnë paret e tyre për tu eksituar me mënyra të dorës së dytë, janë nevrikë si dukeshat që nuk e gjejnë dot banjën

Jika kerut merut mesti tertera di dahi kita,
biarlah mereka tidak tertera di hati kita.
Jiwa kita jangan pernah menjadi tua.

Doa memerlukan hati, bukan suara.
Tanpa hati, kata-kata tidak berarti.

Chodte za svojim stastim a vesmir vam otvori dvere aj tam, kde dovtedy boli iba mury.

The Wolf trots to and fro,
The world lies deep in snow,
The raven from the birch tree flies,
But nowhere a hare, nowhere a roe,
The roe -she is so dear, so sweet -
If such a thing I might surprise
In my embrace, my teeth would meet,
What else is there beneath the skies?
The lovely creature I would so treasure,
And feast myself deep on her tender thigh,
I would drink of her red blood full measure,
Then howl till the night went by.
Even a hare I would not despise;
Sweet enough its warm flesh in the night.
Is everything to be denied
That could make life a little bright?
The hair on my brush is getting grey.
The sight is failing from my eyes.
Years ago my dear mate died.
And now I trot and dream of a roe.
I trot and dream of a hare.
I hear the wind of midnight howl.
I cool with the snow my burning jowl,
And on to the devil my wretched soul I bear.

Hati-hati terhadap kemarahan orang yang penyabar.

"I Saw Thee Weep
(From "Hebrew Melodies")

I saw thee weep – the big bright tear
Came o’er that eye of blue;
And then methought it did appear
A violet dropping dew:
I see thee smile – the sapphire’s blaze
Beside thee ceased to shine;
It could not match the living rays
That filled that glance of thine.

As clouds from yonder sun receive
A deep and mellow dye,
Which scarce the shade of coming eve
Can banish from the sky,
Those smiles unto the moodiest mind
Their own pure joy impart;
Their sunshine leaves a glow behind
That lightens o’er the heart."

Ju them me dorë ne zemër, o zot i mirë, - tha Sançoja, - se asaj hundëkrrutes nuk i ziret besë dhe e kam fjalën, domosdo, sikundër qe e kuptoni, për vdekjen. Se për atë janë njëlloj si ajo foshnja buzëqumësht patharë, ashtu edhe ay kërcuplaku trutharë, që s'është as për shtëpi, as për arë [...] shtie sytë në pallatet e mbretërve, sa edhe në kalivet e varfanjakëve. Dhe kësaj zonje i pëlqen më shumë te dëftenj sa është e fortë e harbute, sesa të hiqet e druajtur dhe e sjellur. Dhe as është nazike hiç asfare, se ha nga të gjitha, se, dua të them, i kullufit të gjithë, duke e mbushur trastën e saj me zahirera njerëzish lloj-lloj nga të gjitha vërsat e nga të gjitha zanatet. S'është nga ata korrës ajo, të cilëve ua ka ënda të bëjnë një sy gjumë në drekë, se s'e heq asnjë minutë kosën nga dora dhe pret njëlloj si barin e thatë, ashtu dhe te njomin dhe, sikundër që m'u volit të them edhe pak më parë, nuk zgjedh e as ha majën e gjërit, po përpin, kjo llufashja më e madhe e botës, ç't'i dalë përpara e ç'të jetë, se është tërë kohës e uritur si një qen dhe, ndonëse Zoti s'e ka pajisur me bark vuan, duket, nga lëbarkja, se kaq, po kaq e etur ua pi e ua përpin atë të shkretë jetë njerëzve, sa të thuash ti se po rrëkëllen ashtu një shtambë me ujë të ftohtë.

Scarce thine eye can ope and close
Ere life’s dying sunset glows;
Sinking sudden from its pride
Into death — the Lethe tide.