چه قدرتی است قدرت جان‌ها بر جان‌ها! هم آنان که زیر نفوذ آن می‌روند و هم آنان که آن را اعمال می‌کنند، هر دو به یک اندازه از آن بی‌خبرند. و با این همه زندگی جهان از جزر و مدهایی ساخته شده که به فرمان این جاذبه ی اسرارآمیز است.

هیچ چیز به اندازه عشقی که منظور معینی نداشته باشد فرساینده نیست.
نیروی شخص را می خورد و از میان می برد. سودای شناخته شده روح آدمی را سخت به خود مشغول می دارد؛ شخص از آن یه ستوه می آید؛ ولی دست کم می داند به خاطر چه. هر چیز تحمل پذیر است مگر احساس خلا...

از دست دادن ایمان نیز مانند خود ایمان غالبا بر اثر جوشش الهام و یک فروغ ناگهانی است. عقل در این کار دستی ندارد؛ اندک چیزی کفایت می‌کند: مثلا یک حرف، یک سکوت، یا یک بانگ ناقوس. شخص راه می‌رود و با خیال خود دمساز است و هیچ انتظاری ندارد. ناگهان همه‌چیز فرو می‌ریزد. انسان خود را میان ویرانه‌ها محصور می‌بیند. تنها است. دیگر ایمان ندارد.