Susan Blackmore: Filozofların rolünden bahsettin, sence filozofların bundaki yeri ne veya bu noktada bugüne kadar nasıl bir rol oynadılar?

Francis Crick: Filozoflarla alakalı bir sürü espri yapılır, burada onları yapmayacağım. İşin özü, filozoflar güzel sorular sorsalar da cevapları gösterecek teknikten yoksunlar. O nedenle tartışmalarına çok da rağbet etmemek lazım. Nasıl bir ilerleme katettiklerini sorarak da cevaplayabiliriz bu soruyu. Örneğin atomun mahiyeti gibi, zamanında felsefi addedilen birçok sorun artık fiziğin bir parçası haline geldi. Bazıları, filozofların esas amacının, çözülemeyen sorunlarla uğraşmak olduğunu öne sürse de, sorunlar nihayetinde çözüme ulaşıyor ve bu da bilimsel bir yolla gerçekleşiyor. Bir filozofun bir sorunu çözmede başarıya ulaştığı kaç tane örnek var diye soracak olursanız, bildiğim kadarıyla hiçbir örnek yok.
Temelde filozofların kullandıkları esas teknik, düşünce deneyidir ve burada sonsuz tartışmalar yürütebilirsiniz. Mesela John Searle'ün Çince odasını ele alalım. Bence burada da aynı dezavantajlar söz konusu. Bu düşünce deneyine göre, yalnızca sentaks işini görebilen bir sistemin semantik işini görmesi mümkün değildir. Bunu söylediğinde artık ileri doğru atılacak bir adım kalmıyor ve zaten herhangi bir şekilde kanıtlamış da olmuyorsun. Bunun tek istisnası iki örnektir ki o da normalde filozof olarak addedilmeyen, filozoflar gibi de düşünmeyen ama eşitlikler ve görsel imgeler üzerinden düşünen biri tarafından, yani Einstein tarafından gerçekleştirildi.

It took over twenty-five years for our model of DNA to go from being only rather plausible, to being very plausible (as a result of the detailed work on DNA fibers), and from there to being virtually certainly correct. Even then it was correct only in outline, not in

An honest man, armed with all the knowledge available to us now, could only state that in some sense, the origin of life appears at the moment to be almost a miracle, so many are the conditions which would have had to have been satisfied to get it going. But this should not be taken to imply that there are good reasons to believe that it could not have started on the earth by a perfectly reasonable sequence of fairly ordinary chemical reactions. The plain fact is that the time available was too long, the many microenvironments on the earth's surface too diverse, the various chemical possibilities too numerous and our own knowledge and imagination too feeble to allow us to be able to unravel exactly how it might or might not have happened such a long time ago, especially as we have no experimental evidence from that era to check our ideas against. Perhaps in the future we may know enough to make a considered guess, but at the present time we can only say that we cannot decide whether the origin of life on earth was an extremely unlikely event or almost a certainty — or any possibility in between these two extremes.